Chapter 10

  et anno centesimo sexagesimo ascendit Alexander Antiochi filius qui cognominatus est Nobilis et occupavit Ptolomaidam et receperunt eum et regnavit illic 

  et audivit Demetrius rex et congregavit exercitum valde copiosum et exivit obviam illi in proelium 

  et misit Demetrius ad Ionathan epistulam verbis pacificis ut magnificaret eum 

  dixit enim anticipemus pacem facere cum eo priusquam faciat cum Alexandro adversus nos 

  recordabitur enim omnium quae fecimus in eum et in fratrem eius et in gentem eius 

  et dedit ei potestatem congregandi exercitum et fabricare arma et esse ipsum socium eius et obsides qui erant in arce iussit tradi ei 

  et venit Ionathas in Hierusalem et legit epistulas in auditu omnis populi et eorum qui in arce erant 

  et timuerunt timore magno quoniam audierunt quod dedit ei rex in potestatem congregandi exercitum 

  et traditi sunt Ionathae obsides et reddidit eos parentibus suis 

  et habitavit Ionathas in Hierusalem et coepit aedificare et innovare civitatem 

  et dixit facientibus opera ut struerent muros et montem Sion in circuitu lapidibus quadratis ad munitionem et ita fecerunt 

  et fugerunt alienigenae qui erant in munitionibus quas aedificaverat Bacchides 

  et reliquit unusquisque locum suum et abiit in terram suam 

  tantum in Bethsuram remanserant aliqui ex his qui reliquerant legem et praecepta Dei erat enim haec eis ad refugium 

  et audivit Alexander rex promissa quae promisit Demetrius Ionathae et narraverunt ei proelia et virtutes quas ipse fecit et fratres eius et labores quos laboraverunt 

  et ait numquid inveniemus aliquem virum talem et nunc faciemus eum amicum et socium nostrum 

  et scripsit epistulam et misit ei secundum haec verba dicens 

  rex Alexander fratri Ionathae salutem 

  audivimus de te quod vir potens viribus et aptus es ut sis amicus noster 

  et nunc constituimus te hodie summum sacerdotem gentis tuae et ut amicus regis voceris et misit ei purpuram et coronam auream ut quae nostra sunt sentias et conserves amicitias ad nos 

  et induit se Ionathas stolam sanctam septimo mense anno centesimo sexagesimo in die sollemni scenophegiae et congregavit exercitum et fecit arma copiosa 

  et audivit Demetrius verba ista et contristatus est et ait 

  quid hoc fecimus quod praeoccupavit nos Alexander adprehendere amicitiam Iudaeorum ad munimen sui 

  scribam et ego illi verba deprecatoria et dignitates et dona ut sit mecum in adiutorio 

  et scripsit in haec verba rex Demetrius genti Iudaeorum salutem 

  quoniam servastis ad nos pactum et mansistis in amicitia nostra et non accessistis ad inimicos nostros audivimus et gavisi sumus 

  et nunc perseverate adhuc conservare ad nos fidem et retribuemus vobis bona pro his quae fecistis nobiscum 

  et remittemus vobis praestationes multas et dabimus vobis donationes 

  et nunc absolvo vos et omnes Iudaeos a tributis et pretia salis indulgeo et coronas remitto et tertias seminis 

  et dimidiam partem fructus ligni quod est portionis meae relinquo vobis ex hodierno et deinceps ne accipiatur a terra Iuda et a tribus civitatibus quae additae sunt illi ex Samaria et Galilea ex hodierna die et in totum tempus 

  et Hierusalem sit sancta et libera cum finibus suis et decimae et tributa ipsius sint 

  remitto etiam potestatem arcis quae est in Hierusalem et do eam summo sacerdoti et constituat in ea viros quoscumque ipse elegerit qui custodiant eam 

  et omnem animam Iudaeorum quae captiva est a terra Iuda in omni regno meo relinquo liberam gratis ut omnes a tributis resolvantur etiam pecorum suorum 

  et omnes dies sollemnes et sabbata et neomeniae et dies decreti et tres dies ante diem sollemnem et tres post diem sollemnem sint omnes inmunitatis et remissionis omnibus Iudaeis qui sunt in regno meo 

  et nemo potestatem agere aliquid habeat et movere negotii adversus aliquem eorum in omni causa 

  et ut adscribantur ex Iudaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum et dabuntur illis copiae ut oportet omnibus exercitibus regis et ex ipsis ordinabuntur qui sint in munitionibus regis magni 

  et ex his constituentur supra negotia regni quae aguntur ex fide et principes sint ex eis et ambulent legibus suis sicut praecepit rex in terra Iuda 

  et tres civitates quae additae sunt Iudaeae ex regione Samariae cum Iudaea reputentur ut sint sub uno et non oboediant aliae potestati nisi summi sacerdotis 

  Ptolomaidam et confines eius quas dedi donum sanctis qui sunt in Hierusalem ad necessarios sumptus sanctorum 

  et ego singulis annis dabo quindecim milia siclorum argenti de rationibus regis quae me contingunt 

  et omne quod reliquum fuit quod non reddiderant qui super negotia erant annis prioribus ex hoc dabunt in opera domus 

  et super haec quinque milia siclorum argenti quae accipiebant de sanctorum ratione per singulos annos et haec ad sacerdotes pertineant qui ministerio funguntur 

  et quicumque fugerint in templum quod est in Hierosolymis et in omnibus finibus eius obnoxios regi in omni negotio dimittatis et universa quae sunt eis in regno meo libera habeant 

  et ad aedificanda vel restauranda opera sanctorum sumptus dabuntur de ratione regis 

  et ad extruendos muros Hierusalem et communiendos in circuitu sumptus dabuntur de ratione regis et ad construendos muros in Iudaea 

  ut audivit autem Ionathas et populus sermones istos non crediderunt eis nec receperunt eos quia recordati sunt malitiae magnae quam fecerat in Israhel et tribulaverat eos valde 

  et conplacuit eis in Alexandrum quia ipse fuerat eis princeps sermonum pacis et ipsi auxilium ferebant omnibus diebus 

  et congregavit Alexander rex exercitum magnum et admovit castra ad Demetrium 

  et commiserunt proelium reges et fugit exercitus Alexandri et insecutus est eum Demetrius et incubuit super eos 

  et invaluit proelium nimis donec occidit sol et cecidit Demetrius in illa die 

  et misit Alexander ad Ptolomeum regem Aegypti legatos secundum haec verba dicens 

  quoniam ingressus sum in regnum meum et sedi in sede patrum meorum et obtinui principatum et contrivi Demetrium et possedi regionem nostram 

  et commisi cum eo pugnam et contritus est ipse et castra eius a nobis et sedimus in sede regni eius 

  et nunc statuamus ad invicem amicitiam et da mihi filiam tuam uxorem et ero gener tuus et ipsi dignitatem 

  et respondit Ptolomeus rex dicens felix dies in qua reversus es ad terram patrum tuorum et sedisti in sede regni eorum 

  et nunc faciam tibi quae scripsisti sed occurre Ptolomaidae ut videamus nos invicem et spondeam tibi sicut dixisti 

  et exiit Ptolomeus de Aegypto ipse et Cleopatra filia eius et venit Ptolomaidae anno centesimo sexagesimo secundo 

  et occurrit ei Alexander rex et dedit ei Cleopatram filiam suam et fecit nuptias eius Ptolomaidae sicut reges in magna gloria 

  et scripsit rex Alexander Ionathae ut veniret obviam sibi 

  et abiit cum gloria Ptolomaidem et occurrit ibi duobus regibus et dedit illis argentum multum et aurum et dona et invenit gratiam in conspectu eorum 

  et convenerunt adversus eum viri pestilentes ex Israhel viri iniqui interpellantes adversus eum et non intendit ad eos rex 

  et iussit expoliari Ionathan vestimentis suis et induit eum purpura et ita fecerunt et conlocavit eum rex sedere secum 

  dixitque principibus exite cum eo in medio civitatis et praedicate ut nemo interpellet adversus eum de ullo negotio nec quisquam ei molestus sit de ulla ratione 

  et factum est ut viderunt qui interpellabant gloriam eius quae praedicabatur et opertum eum purpura fugerunt omnes 

  et magnificavit eum rex et scripsit eum inter primos amicos et posuit eum ducem et participem principatus 

  et reversus est Ionathan in Hierusalem cum pace et laetitia 

  in anno centesimo sexagesimo quinto venit Demetrius filius Demetrii a Creta in terram patrum suorum 

  et audivit Alexander rex et contristatus est valde et reversus est Antiochiam 

  et constituit Demetrius Apollonium qui praeerat Coelesyriae et congregavit exercitum magnum et accessit ad Iamniam et misit ad Ionathan summum sacerdotem 

  dicens tu solus resistis nobis ego autem factus sum in derisum et in obprobrium propterea quia tu potestatem exerces in montibus 

  nunc ergo si confidis in virtutibus tuis descende ad nos in campum et conparemus illic invicem quia mecum est virtus bellorum 

  interroga et disce qui sim ego et ceteri qui auxilio sunt mihi qui et dicunt quia non potest stare pes vester ante faciem nostram quia bis in fugam conversi sunt patres tui in terra sua 

  et nunc quomodo poteris sustinere equitatum exercitum tantum in campo ubi non est lapis neque saxum neque locus fugiendi 

  ut audivit autem Ionathas sermones Apollonii motus est animo et elegit decem milia virorum et exiit ab Hierusalem et concurrit ei Simon frater eius in adiutorium 

  et adplicuerunt castra in Ioppen et exclusit eum a civitate quia custodia Apollonii Ioppe erat et obpugnavit eam 

  et exterriti qui erant intra civitatem aperuerunt ei et obtinuit Ionathas Ioppen 

  et audivit Apollonius et admovit tria milia equitum et exercitum multum 

  et abiit Azotum tamquam iter faciens et statim exiit in campum eo quod haberet multitudinem equitum et confideret in eis et insecutus est eum Ionathas in Azotum et proelium commiserunt 

  et reliquit Apollonius in castris mille equites post eos occulte 

  et cognovit Ionathas quoniam sunt insidiae post se et circuierunt castra eius a mane usque ad vesperam 

  populus autem stabat sicut praecepit Ionathas et laboraverunt equi eorum 

  et eiecit Simon exercitum suum et commisit contra legionem equites enim fatigati erant et contriti sunt ab eo et fugerunt 

  et qui dispersi sunt in campum fugerunt in Azotum et intraverunt in Bethdagon idolum suum ut se liberarent 

  et succendit Ionathas Azotum et civitates quae erant in circuitu eius et accepit spolia eorum et templum Dagon et eos qui fugerunt in illud succendit igni 

  et fuerunt qui ceciderunt gladio cum his qui succensi sunt fere octo milia virorum 

  et movit inde Ionathas castra et adplicuit ea Ascalona et exierunt de civitate obviam illi in magna gloria 

  et reversus est Ionathas in Hierusalem cum suis habentibus spolia multa 

  et factum est ut audivit Alexander rex sermones istos addidit adhuc glorificare Ionathan 

  et misit ei fibulam auream sicuti est consuetudo dari cognatis regum et dedit ei Accaron et omnes fines eius in possessionem